«КЫЗЫМ, ЭНЕҢДИ КЕЧИР!»
Тирүүлүктүн бир тозогу – өз балаңдын бөлөк үйдө өскөнү. Болгондо да каалоом менен берген эмесмин. Элдикиндей жайнаган балам деле жок. Андан бери 20 жылга чукул убакыт өттү. Ушунча жыл өткөнүнө карабай кызымды алып кеткен күн алигиче көз алдыма тартылат. Кайнагам менен абысыным келип “кызды эмчектен чыгарып берели, сен бир аз тыңып, эс ал” дешти. Ушул бойдон өз кызымды өзүм колго ала албай калам деген ой кайдан болсун? Эмчектен чыгартып алайын деп эле сөзгө муюп калгам. 10 күндөн кийин алганы бардым. Өнөрү чыгып, көзгө урунуп калган бала аларга да кызык болду көрүнөт. “Коё тур, бала жакшы жүрөт, кийинки барганда өзүбүз ала барабыз, жүрө турсун бир аз” деп жолума салышты. Келиндик ыйманбы же өзүмдүн тартынчаактыгымбы, ичимден буркан-шаркан түшүп үйгө келдим. Алардан тартынып кучактап, өөп, эркелете да алган жокмун. Кызымды сагынуу менен бир ай өттү.
Бир күнү кайнагамдар келип калышты. Аларды көргөндө кызым келди деп алгач сүйүнүп кеткем. Бирок кызыбыз жок эле өздөрү келишти. Эмне болуп кетти деп коркуп турдум. Ушунчалык ыйбаа кылганымды айт. Ооз ачып кызымды сурагандан тартынып турдум. Дасторконго отурганда кайнагам жолдошума кайрылып кеп баштады:
– Эми, Кайрат, кыз биздин үйгө, биздин колго көнүп калды. Кызды бизге бергиле, силер али жашсыңар, дагы да балалуу болосуңар. Жеңең экөөбүз кеңешип силерге келдик,- дегенин укканда жаным жанчыла түштү. Буюмду алып жаткансып өздөрү чечип койгонуна жиним келди. Үн ката алган жокмун. Күйөөм жок десе экен деп турдум, бирок ал да унчуга алган жок. Азыркы жаштар болсо атырылып эле чыкпайт беле.
– Өзүбүз эле...- дегенде жеңебиз оозунан сөзүн жулуп:
– Биз эмне бөтөн киши белек? Көзүбүздүн карегиндей карайбыз. Каалаган учуруңарда барып турасыңар. Анын үстүнө жашсыңар, иштеп оокат кылгыла, ушинтип эле үйдө жүрө берет белеңер?!
Көзүмдүн жашын көл кылып кала бердим, көз алдымда өз баламды өз колумдан тартып алышты. Бул абалымды энелер гана түшүнсө керек. Анткен менен абысыным деле эне болчу да. Өздөрүнүн балдары турса биздин жалгыз чүрпөбүзгө көз арткандарына таң калам.
Жолдошум экөөбүздүн ортобузда тынымсыз кер-мур айтышуу башталды. “Баарын сен баштагансың, обу жоктонбой эле эмизип жүрө берсең, өзү чыгат эле да” деп мени күнөөлөп келет. Уруштук-талаштык. Кызды алабыз деп көп жолу бардык. Анысы аз келгенсип ушунча жылдан бери боюмда болбой койду. Врачтарга көрүнүп, канча аракет кылсак да Кудай бизге кайрадан наристе жытын ыраа көрбөдү. Балким, балалуу болсок аны багуу менен алпурушуп калар белек?..
Күйөөм экөөбүз бири-бирибизди тиктеп отуруп чай ичкен жылдар чубалып өтө берди. Ошентип кызыбыз да чоңойду. Бара-бара кайнагамдар биздин барганыбыз көбөйгөнүн айтып жаман көрө башташты. Кызыбызга бизди жууткулары келбейт. Биз тапкан-ташыганыбызды кимге коротот элек? Кайра эле кызыбызга үйрүлөбүз. Кайсы эле ата-эненин “ата-апа” дегенди уккусу келбесин... “Байке, жеңе” деп кайрылат да бизге, кайдагы ата-апа? Тарбиясы да менин купулума толбойт. Менден бөтөн өссө дагы менин боор этим менен тең эмеспи. Барганда кызыма карата туура эмес мамилени, кайсы иш болбосун тындырбай жумшагандарын көргөндө жүрөгүм тилинип кетет. Өз колумда чоңойсо эркелеп чоңойбойт беле. “Бала чоңойгондо өзү таап алат, кимде болушту өзү тандайт, кимдин баласы экенин баары бир билет” дегенибиз менен, бөтөн өскөндүкү бөтөн эле болот экен. Чоңоюп эне-атасы биз экенин билсе дагы имерилип боор тарткан жок. Мен деле балага мээрим төгүп, камкор эне болгум келет. Эч бир жакындык жок болсо эне-баладай эзилишкен бактылуу учур кайдан болсун?.. Бул боштукту айла жок каалаган нерсесин алып берүү менен толтургум келет. Азыр кызым менен болгон байланышты ушул нерсе кармап турат. Дүкөн, базар кыдырган күнү өзүмдү бүтүн сезе түшөм. Кызымдын көздөрүнөн “эмнеге мени бөтөн колго бергенсиң?” деген таарынычты окуп эле турам. Көзүмдү ала качам. Сени колго алууга күчүм жетпеди. Ыйбаа кылдым дегенимди алсыздыгым катары бааладым. Кызым, энеңди кечир!
Жүрөгүң бүтүн бойдон балаңа байланып, жашоодо эне үчүн баланын орду такыр бөлөк экен. Унутуп сала албайсың, оюңдан түртүп чыгарып коё албайсың. Ата-эне, кандай жагдай болбосун балаңарды бөтөн колдо өстүрбөгүлө. Колуңар жетпей же үнүңөр жетпей мага окшоп далай сыздайсыңар.
Жаңыл
"Супер-Инфо" гезитинин материалдары жеке колдонууда гана уруксат.
Жалпыга таратуу "Супер-Инфо" гезитинин редакциясынын жазуу түрүндөгү уруксаты менен гана болушу мүмкүн.
Комментарийлер (27)
Мен эгиз торогогумдо балдарым ара торолуп эмчек эмбей сут мн бакканбыз анан катуу жудогом тим эле уйку жок тундор чачылган уй озум арыктап ооруканалап балдарды чонойтуп атсак абысыным бирин бер уулубузга шерик кылып багып алалы сен жашсын дагы торойсун деген ошондогу кебетем вулкан болуп кете жаздагам
Койчу ушундай кантип болсун....Силер ошончо жоош балбыраган,абысынынар ашыкча бышык неме болгон го ошол учун тартып алды да ...
Мен ишенбедим кантип эле ушунчалык деңгээлде шөлпүк болсун адам .Жатынын жарып чыккан баласын ала албаса кантип ушунча жашка келдиңиз ботом.Азыркылар деп коет дагы тооба
апамдын бир таанышы эгиз тороптур,эгиз торогон эне эле озу бир тууганына бериптир торобойт экен эле.угуп алып озумчо журогум ооруду наристени ойлоп,озунун энесинин жылуу койнунда эместигин элестетип.апама мен эгиз эмес сегиз торосом да бермек эмесмин дедим.автор байкушту элестетип жаман болдум.бардык нерсе озунуздун эле колунузда экен эле бербейм деп туруп алсаныз эле алар талашмак эмесда наристе буюм эместа журогунуздун жарымы эле ошондо наристениз мн кетсе керек эле сабыр сизге.
Кантип ушундай болсун ( (Мен кызымды бермек тургайбирөөгө карматкым келбейт.
Биздин коншубуз согуштун ардагери болчу. Балалуу болушпаганынан бир тууган иниси бир уул, бир кызын бериптир. Оздорунун андан башка да уул-кыздары бар. Ар бир бала боор этин менен тен болсо керек. Ошол боор этин кесип болгондой ооруга чыдап бир тууганы учун адамгерчиликтуу курмандыка барышыптыр. Бул эми баласыздыктын айынан аргасыз жасалган адамгерчилик. А бул кызын тартып алган абысыны таш боор экен тообо.
Азыр да эмне журосун дейм да бул Жака жазганды билет экенсин анан оздоруно кантип айта албайсын?!Барып алып кетем де. Озун куноолуу экенсин тобо кылдым. Окуп отуруп жинин келет.
_PeriWa_,айтпаныз, жинди гана келтирет
Жооштуктун да эби бар тооба кайнага келсе ыссык чайын ичип кетсин башкага кийлигишкенге акысы жок
Эч качан,эч кимге өзүмдү,жашоомду тепселетип койбойм дейм.Бир нерсе жакпаса сразу айтам.2,3 балам болсо бермекмин балким.Бирөөнү эч качан!
Жоош адамдар болот мисалы Клара Алибекованын баласын убагында куйосу алып койсо унчукпай кала бермек болуш керек, бирок куйосу баласын эмес уйун каалагандай сатып жибергенда балага кызыкпаган. Бул менин жеке ойум мисал кылып жатканымго тан калгандарга ушундай болобу деп. Бул окуяда жашоодон алынса керек.
Кантип берди экен. Мейли ыйбаа кылып сыйласын. Бирок, 9ай кыйналып тапкан балан, буюмэмес эмес да...Убагында аракет кылып алалбагандан кийин, эми мин жолу башыны ташка урсан да кызынар "болок" бойдон калат
Мен да 45 жыл мурун ушул аялдын кебетесин кийгем.Мен анда 20 гана жашта элем.Ортого алып алып,тун бала турнаныкы.Турса сеники,турбаса жердики бер баланды,Сен жашсын тууп аласын деп оозго алгыс создор менен талашкан.Аркалык учун баланды бербей атасын деп талашкан.Мен баламды кучактап,аларга соз ката албай бербеймден башка соз айта албай ыйлап эле кучактап туруп алгам.Ала турган адамдар карып калган кишилер эле жангыз уулу бар эле.Кайнатамдын бир тууганынын баласы болуп озу да жангыз болгон экен.
Баласы да жангыз болуп,шерик кылып багып алалы дешип, биздин бир туугандарды ортого салышып,чогулуп чечим чыгарып бизди чыкырган экен.Копко мени жаман коруп журушту.Жаман корушсо да балам учун мен ошол азапка чыдагам.Чынында олсом олмокмун бирок бермек эмесмин мен ото баласак энемин.Кетиребиз да дешти,кетсем деле мен баламды алып кетмекмин.Бир кана атабыз мени тымызын колдоп бирок аларга каяша бербеген.Ал учурда заман ошондой болгон эле...
Мен да таятамдын колунда оском байкем авамын колун
оскон.Биз бирибизди бирибиз жакшы коруп турсак да бир боор болсок да жакындаша албайт элек.Мына эми карыганда каташып,звандаганда кучугум,Гулум,жытоочум,жангызым десе козумо жаш тегеренет...
