КЫЯНАТ (Балдар үйүнөн чыккан жигиттин ийгилиги, крим дүйнөгө аралашуусу, өз ата-энесине жолугуусу, сүйүү, көз жаш камтылган сериал)

(Башы өткөн сандарда)

Атаандашы ойлогондон кыйла шамдагай чыкты. Канча аракет кылбасын Байэл беттештин жүрүшүн колго ала албай койду. Үстөккө-босток урулган соккулар, утур-утур таамай тийген тебүүлөр. Айтор, каршылашынын үстөмдүгү менен биринчи раунд аяктады. Асандын кабагы түйүлүп, жаалы көзүнө чыга түшкөнүн дароо байкады Алмаз.

– Байэл, эмне болду сага? Октагондо мушташып жатканыңды эсиңе салып коёюн. Бирок эч нерсе эмес, али мүмкүнчүлүк бар. Байкадыңбы, азыртадан эле чарчай түштү. Иште, Байэл, көз ачып-жумганча 5 мүнөт дагы өтүп кетет. Утсаң кеп башка. Утулсаң баарынан кур-жалак каларыңды билесиң. Мурунку жашооңо кайткың келбейт да сенин,- деди Алмаз жигитти эс алдырып жатып. Атайылап анын намысына тие сүйлөдү.

ххх

Балдар үйүнүн директору менен сары чач котормочу четте сүйлөшүп турушат. Тарбиячылар Америкадан келген кийимдерди таратып жатышты. Байэлдин колуна 3-4 кийим тийди. Балдар бөлмөлөрүнө барып алган кийимдерин кийип сыртка чыгышты. Байэлге капюшондуу жынсы күрмө тийиптир. Өзүн күзгүдөн көрүп кудуңдап жаткан. Ал көбүнчө жалгыз жүрчү.

– Бала болбойт го күзгүгө каранып.

– Курткасы укмуш го,- жарыша сүйлөп 3 бала жанына келип калды. Буларды атамандар деп коюшат. Көздөрүнө жылтыраган бир нерсе көрүнсө тартып алышат. Балдардын көбү алардын оозунан чыкканын аткарышат.

– Алдагы курткаңды чеччи, кийип көрөлү биз дагы.

Байэл чөнтөгүн колунан чыгарбай укмаксан боло артка бурулду.

– Эй, сенин мына бул кулактарың укпай калганбы?- жакын келип кулагын чойгон баланы Байэл түртүп жиберди. Экөө мушташып кетишти, берки балдар да аралашты. Үчөө Байэлди жулмалап, шымын айрып, жонунан күрмөсүн сыйрып алып шылдыңдай басып кетишти. Баары сыртта болгондуктан, залда болгон бул окуяны эч ким көргөн жок. Башкалардай болуп чечип бере салса токмок жебей калмак. Бирок ал канча тепки жебесин, өжөрлөнүп каршылык көрсөткөнүн койгон жок. Ошондо сабалганына эмес, күрмөсүн тарттырып жибергенине өзүн жемелеген.

Октагондо Байэлдин көз алдына ушул учур тартылды. “Колуңда турган нерсени тарттырып жибересиң” деген сөз акылында айланып жатты. Ызырына атаандашына чагылгандай эле тийип жатты. Биринчи раунддагы шалдыраган Байэл жок. Анын таамай тийип жаткан соккулары атаандашынын шайын кетирип койду. Каршылашы бир обдулуп бутка киргенге умтулду. Эңкейип бутка жете бергенде Байэл тизе менен тээп жиберди. Жигит көмкөрөсүнөн кулап түштү. Эки-үч жолу ургулап жибергенге үлгүрдү. Рефери жетип келгенде каршылашынын кыймылсыз жатканын байкады. Алгач коркуп кетти. Бир аздан кийин буттары кыймылдай баштаганын көрүп көңүлү тынчый түштү.

– Оо, арстаным, жарайсың! Жеңет дедим беле силерге?- Асан колундагы бокалды коюп тура калып, кол чаап жиберди.

– Жана чый-пыйың чыгып жатты эле. Үнүң чыгып калды го. Мунуң жеңгенине кубангысы келбейт го,- бири тийише сүйлөдү.

– Тапканың ушул беле? Мени уят кылайын дедиңби? Силер менен анан сүйлөшөм!- Асанга жанаша отурган кара киши оң муштумун түйө капталда турган жигитке ызырынды. Жигит башын жерге сала сыртка чыгып кетти.

– Жеңдим. Бул ирет колумдагыны алдырып жиберген жокмун,- кол каптарын чечип жатып сүйлөндү Байэл. Биринчи беттеши болгонгобу, айтор, жеңиштин эмоциясы байкалбады. Четте тургандар анын эмоциясыз абалына таң калбай коюшкан жок.

– Куттуктайм, Байэл! Өтө жакшы,- агайы Байэлди кучактап көтөрүп койду. Анын кубанычында чек жок. Колуна чоң акча тиет. Мурдатан Асандын мелдештерине балдарды таптап берип жүрүп бул иштин кыныгын алып калган.

– Азаматсың, арстаным,- Байэлдин далысын таптады Асан.

– Ыраазысыңбы, Асаке?

– Ананчы, негизи кыйынсың. Мен бүгүн тигил досторго жеңишти майлап берем. Мына бул экөөңөргө азырынча аванс болсун. Силер эртең коногум болгула,- деди Алмазга колундагы акчаны суна.

ххх

Ресторандын VIP бөлмөсү, түрдүү тамак-аш, арак-шарапка толгон дасторкондо бака-шака түшүп Асан достору менен отурду. Жандаган кыздары да кошо келишти.

– Муну менен калбасын, арстаныңдын күчүн дагы байкап көрбөйлүбү, Асаке?- деди утулуп калган кара киши кекене.

– Эмнеге болбосун, көрсө көрөлү, менин мындай иштен качпай турганымды деги билесиңер,- деди алакан жая ишенимдүү.

– Анда балдардын санын көбөйтөлү, бир эле мушташ көргөн кызыксыз болуп калат экен. Мен дагы бир бала алып чыгайын.

– Мен дагы кошулам,- кызды белинен кучактап отурган көк көз киши да сөзгө аралашты.

– Анда биринчи айлампаны жеңгендер кайра бири-бири менен мушташкыдай кылалы. Чындап кыйыны жеңсин да.

Асан башынан эле бирөө менен мелдешкенди жакшы көрөт. Өзү уткан жагынан жолдуу. Бүгүн да акчаны чөнтөккө кымырып ырахат ала отурган кербези. Буларга минтип мелдешүү адат болуп калган. Жыгылган күрөшкө тойбойт болуп утулганы кайра эле бир мелдештин башын баштайт.

ххх

Балдар үйүнүн мекемесине кирип келе жаткан Маржанды ооздо отурган кароолчу тосуп алды.

– Сизге ким керек?

– Директоруңар.

– Бул жакка түз барсаңыз. Төртүнчү кабинет.

Маржан директордун маңдайында отурду. Ага баарын төкпөй-чачпай айтып, архивдерди каратып берүүнү суранды.

– Кадр бөлүмүнөн караттык, өзүңүз уктуңуз, 96-97-жылдары эле эмес, бул жакта Зейнеп аттуу аял эч качан иштебептир. Бизде 3 жаштан 7 жашка чейинки гана балдар каралат. Кичинекей балдарды албайбыз. Бул жакка 3 жаштан өткөн балдарды которушат. Архивдеги балдардын документтерин караганыңыз менен пайда чыкпайт.

Маржан ушунча келип алып күмөн санап кайткысы келген жок. Эринбей отуруп балдардын бүт документтерин карап, тиркелген сүрөттөргө үңүлүп жатты. Өзү болжогон документ көзүнө чалдыккан жок.

– Абышка мага жөн эле айтып койдубу? Бул жакка жөн эле келип алган жокмунбу? Мен тааныбай калдымбы?- өзүнө суроо берип башы маң боло сыртка чыкты. Бир нече убакыт өтүп кетсе да такси ордунда экен. Кардарын жарым жолдо таштагысы келбеген окшойт. Арткы орундукта отурган аялдын ыйлаган, кызарып калган көздөрүн көрдү. Айдоочу унчукпай шаарды көздөй айдап баратты.

– Чын эле аны көрсөм тааныймынбы? Төрөлгөндө Баатырга окшоштурдум эле. Эгер тааныбасамчы? Арадан ушунча жыл өттү. Кандай болуп чоңойду? Кайда жүрдү экен? Зейнеп дегенди таппай калсамчы? Макул таптым дейин. Ал менин жүзүмө караар бекен? Тыңыраак эмизген жокмун, мээрим төгө албай калдым. Таштап кеткен эненин мынча жылдан кийин кереги болбосо керек,- бирде өзүн жемелесе, бирде Баатырга жини келип жатты. Маржан күүгүм талаш үйүнө келди.

ххх

Тыкыр машыгуулардан улам бир нече күн бою Байэлдин телефон караганга убактысы болбой жатты. Аделя менен тыңыраак сүйлөшө элек. Дастан айылына кеткен, көптөн бери бөлмөдө жалгыз жашап жатат. Байэл жатаканага келери менен Аделяга телефон чалды.

– Алло, кандайсыз?- бул үндү укканда жигиттин дүйнөсү толо түшөт.

– Жакшы, өзүң кандай? Аделя, мени сен деп эле айтчы. Эгер мүмкүн болсо жолукпайлыбы?

Буга чейин жолугушууга чакыра алчу эмес. Эмнегедир бүгүн жолуккусу келди.

– Мм. Мүмкүн деңизчи, бирок...

– Эмне бирок? Дарегиңди айт, мен сага барам.

– Жок, мага келгенге болбойт. Атам билип калчу болсо... Андан көрө билгизбей мен өзүм барам...

(Уландысы кийинки санда)