СОҢКУ КАБАР
- Саясат
- Коом жана турмуш
- Саясаттагы соттук иштер
- Маданият, шоу-бизнес
- Кылмыштар, кырсыктар
- СОТТУК ИШТЕР
- Спорт
- Элдик кабар
- Супер-Инфо
- Түркүн дүйнө
- Тест куржун
- “SUPER MEDIA” пресс-борбору
- Сурамжылоо
- Бизнес-Инфо
- Ийгилик сыры
- Эмгек жарчысы
- Көз караш
- Лонгрид
- Президенттик шайлоо - 2021
- Ийгилик жолунда
- Адистен кеңеш
- super.kg орусча
СУПЕР-ИНФО
- Саясат
- Шоу дүйнө
- К-рор дүйнөсү жана корей тасмалары
- Маданият
- Иликтөө
- Турмуш
- Крим-инфо
- Спорт
- Жан дүйнө
- Түркүн дүйнө
- Алтын балалык
- Укуктук кеӊеш
- Илим жана техника
- Ден соолук жана сулуулук
- Психология жана үй-бүлө
- Тиричилик, бизнес
- Ашкана сырлары
- Жылдыз төлгө
- Маалымдама
- Супер-Инфо 20 жашта
- Көз караш
- Эмгек жарчысы
Күнүгө жумушка жөө барып, жөө келем. Күнүгө бир жол менен, тагыраагы, Айтматов, Манас проспектилеринде басам. Бул жолдо кимди гана жолуктурбайсың. Өзгөчө кечинде 6дан кийин жумуштан чыккан элдин агымы көбөйөт, чарчап кабак түйгөн адамдар бири-бирин түртүп өтүшөт, өзү адам батпай баратса аллеяда жалгыз кетип бараткансып маалкатып басар-басмаксан болгондор. Самокат, мопед, велосипедчендер өзүнчө тарых! Күнүгө бир ызы-чуу, сүзүп кетмей, коюп кетмей деген окуялар коштолот. Анан да сүзгөндөн кийин артка кылчайып койбой самокатын айдап кете бергеничи. Жүрөктү колго бекем кармап алып эле, “бүгүн да аман-эсен жетсем экен үйгө” дейсиң.