АТКАРЫЛБАГАН АМАНАТ (сериал)

(Башы өткөн сандарыбызда)

– Аа, керек болсо ошондой де. Анда эртерээк дарыланууңа туура келет экен.
Ушуну менен курбулардын кызуу баарлашуусу токтоду. Жаннат ичинен канчалык Тумарга ачуусу келип турбасын, сыртына чыгарбай, ачуусун унчукпай жеңди. Тумар бир чети Жаннаттын мурункуга караганда абалы жакшырып, жашоого болгон үмүтү кайра жангандыгын көрүп кубанса, өзүнүн балалуу болбой калышын ойлоп кайра көңүлү чөгүп, үйүн көздөй бет алды.
Эми Тумардын жашоосуна дарыгерге баруу деген дагы бир милдеттүү түйшүк кошулду. Дарыгердин “азырынча жыйынтык чыгарууга эрте, бир аз күтүү керек” деген сөздөрү аны эч жибите албады. Ал тургай кээде “мага Кудай балалуу бол деп Самат менен Айжамалды берсе, мен андан баш тартып чоң күнөө кылдым көрүнөт. Эми минтип балалуу болбой калышым, балким, Жараткандын мага жиберген жазасыдыр” деген ойлордун кучагынан чыга албай убара.

ххх

– Тумар жеңе, Тумар жеңе!
– Оу, Айжамал, эмне болду?
– Карачы мобу күзгүнү, аябай кооз бекен?
– Ооба, жакшынакай күзгү экен. Муну кайдан алдың?
– Атамдын машинасынан таап алдым. Кооз жылтырактары бар чачка таккыч да бар экен. Атам атайын мага сатып алса керек. Анан катып коюп, берем деп унутуп калган окшойт. Мен болсо таап алдым. Карачы.
– Берекеси го. Айжамал, мени укчу. Атаң сага арнап сатып алса, сөзсүз алып келип колуңа карматмак. А муну бирөө машинага унутуп кеткен окшойт.
– Ким?
– Балким, атаңдын кесиптештери же кардарлары. Ошондуктан муну азыр алып барып кайра ордуна коюп койгонуң туура болот,- деп Тумар кыздын маңдайынан акырын сүйүп койду.
Айжамал алоолоп күйүп турган көңүлүнө суу сепкендей эле башын шылкыйткан бойдон күзгүнү колуна кармап, сыртка акырын басып чыгып кетти.
Бул окуя Тумарга да абдан катуу тийди. Негедир оюна жаман нерселер гана келет. Айжамалга айткан “кесиптештеринин же кардарларынын күзгүсү чыгар” деген ойго алдана албай, тескери ойдун курчоосунда. “Жаныбек кыздар менен мамиле түзүп, Жаннаттын көзүнө чөп салып жүрөбү? Кантип эле? Мындай болушу мүмкүн эмес. Жаныбекти ушундай ишке барат деп үч уктасам түшүмө кирген эмес. Ал сүйгөн жарын эч качан башка бирөөгө алмаштырбайт деп ойлочумун”. Ушул сыяктуу ой чабыттары биринин артынан бири учат. Бирок бир жыйынтыкка таптакыр келе албай жүрөт. Ишенбейин десе шектенет, шектенбейин десе Жаныбек кечээ кечинде чындыгында эле кеч келген болчу. Бир аз кызуудай сезилген. Анан да бакылдап, "сулуулуктун алдында ким да болсо алсыз экен, өз эркиңди башкара албай каласың. Акылың жетип турган терс иштерге жол бересиң" деп Уланга сулуулукка багынуу тууралуу бир нерселерди бежиреген. Муну эстегенде Тумардын дене бою муздап кетти.
– Эми кантем, Жаннатка мындай учурда кандай жардам көрсөтө алам? Менин колумдан эмне келет? Жаныбектин өзүнө айтууга да тил кыска. Эгер эле Улан болбогондо жетер жерине жеткире айтмакмын,- деп сүйлөнө, турган жеринде көз жашын төгүп алды.
Ошентип, бирде ыйлап, бирде ой тизгинин жакшылыкка буруп жатып дасторконун жайып, баарын ашканага чакырды. Жаныбек негедир уялып тургансыйт. Күндөгүдөй балдары менен да сүйлөшкөн жок. Бирок бул тынчтыкты Айжамалдын сөзү бузду.
– Ата, машинадагы күзгүнү сиз мага алып келдиңиз да, ээ? Тумар жеңеме айтып коюңузчу, алганга уруксат бербей жатат. Күзгү сонун экен, мага жакты.
Бул суроого Жаныбек жооп бербей, жөн гана башын ийкеп кутулду. Айжамал болсо “ураа” деп кыйкырган боюнча күзгүсүн алууга ашыгып жөнөдү.
Жолдо баратып Жаныбек көпкө ойлонду. “Баарынан жаманы, Жаннаттан башка бирөө менен жакын мамиледе болгонумду жакындарыма билгизип алганым болду. Кантип эле шектенбесин, машинамдан айымдын күзгүсүн таап алышса. Айжамалдан уялганым, ай. Азырынча жакшы түшүнгөн жок дечи, бирок кийин эс тартканда бул күндөрдү сөзсүз эсине алат, ошондо баарын түшүнүп, мени жек көрүп калса керек. Алина менен жакында эле таанышсам да, негедир оюмдан кетпейт. Анын жанына барганымда дүйнө мага башкача ажайып сезилет. Аны кадимкидей көргүм келет, алыста болсо сагынам. Бул эмнеси? Аны менен күн санап жакындаша баштаганымдын өзү чоң күнөө экендигин билип эле турам. Жаннатты да жаман көрбөйм. Аны да сагынам. Балдарымдын энеси катары сыйлайм. Бирок Алинаны жактырып калгандыгым чындык. Андан да жаманы, Алинаны да алдап жүргөнүм. Бүгүн аялымдын бар экендигин жана эки балам тууралуу айтам. Ооба, азыр барып эле бар чындыкты алдына төгүп салам. Мен сүйүү курагынан өткөн адаммын, Жаннаттан башканы сүйүүгө акым жок”.
– Кандайсың, Алина?
– Жакшы, өзүңүз кандайсыз? Кечээки маанайыңыз кайда кеткен? Же бир жериңиз ооруп турабы? Өңүңүз да купкуу.
– Жок, баары жайында. Алина, менин сага айтар сөзүм бар эле.
Аңгыча Алинанын телефону шыңгырап, “мына кетип баратам, жеткени калдым” деп калды.
– Жаныбек байке, сөзүбүздү кийинкиге калтыра туралы, ээ? Бүгүн жакын курбумдун туулган күнү эле, шаштырып жатышат. Тезинен ошол жакка баралы. Жүрүңүз.
– Жарайт, кеттик анда.
Жолдо баратып да Жаныбек айтчу сөзүн айта албай буйдалды. Алина – аябай ачык-айрым, шакылдаган, тамашакөй, анан да чырайлуу кыз. Жетер жерине жеткиче ар нерсени сүйлөп отуруп Жаныбекти зериктирген жок. Ошентип, Алинанын курбусу туулган күнүн белгилеп жаткан кафеге да кирип келишти.
– Оо, Алина, кел. Ушунча күттүрүп келбесең башың ооруйт да, ээ? Дайыма кечигесиң да жүрөсүң,- деп Камила кучак жая тосуп чыкты.
– Билесиң го, менин кандай экенимди. Койчу аны, туулган күнүң менен!
– Рахмат.
– Таанышып кой, бул мен сага айтып жүргөн айтылуу Жаныбек байкем.
– Байкеси жок эле Жаныбек дебейсиңби. Ээ, байке?- деп Жаныбекке колун сунуп:
– Камила. Таанышканыма абдан кубанычтамын. Абайлаңыз, Алинаны эми ыйлата көрбөңүз, ансыз да сизге чейин сүйүүдөн катуу жапа чеккендигин айтып берген чыгар.
Муну уккан Алина акырын курбусун колунан тартып, “болду, унчукпа” дегендей ымдап койду.
– Кана, жүргүлө биздин столго. Отурган конокторду күттүрүп койдук окшойт.

(Уландысы кийинки сандарыбызда)

Айнура Болот кызы