Бир ирет үйдө зеригип отуруп досумдукуна жөнөдүм. Барсам, ал шашып-бушуп кийинип жатыптыр. «Каякка?»десем, «иним ооруканага жатып калыптыр. Мен барып аны көрүп келе калайын. Үйдө аяшың уктап жатат. Ал ойгонсо аны менен отуруп тур. Келгенимден кийин экөөбүз сыра ичип бир жыргайлы. Көптөн бери көрүшө элекпиз» деп жөнөп кетти.
Конок бөлмөдөн уктоочу бөлмөгө баш баксам, аяшым үстүнө эч нерсе жамынбай нары карап уктап жатат. Үстүндөгү кыска, жука халаты түрүлүп кеткен экен, кооз ич кийими менен жоон сандары булаят. Жамбашычы?! Аяшымдын жамбашы дөмпөйүп, көркөм, тимеле моделдикиндей экенин байкабай жүрүптүрмүн.
Ичимден «ушул жамбашка жабышып жатып, мына бул апакай, жоон сандарды сылап, эмчекти мыжый кармасам, атаңкөрү» деп коём. Антип ойлогон сайын «досум» какайып, мени азапка салат. Баса калайын дейм, бирок эртең досумдун бетин кантип карайм деп карманам. Ошентип, азгырыктуу оюмду эптеп тыйып, ашканага өттүм. Бирок жанагы көрүнүш дале көңүлүмдү ээлеп, азгырып туруп алды.
Оо бир убакта аяшым туруп келип, саламдашып сыртка чыгып кетти. Жуунуп келген аяшым жаркылдай сүйлөп, ал-жайды сурай, тамак жасоого киришти. Эңкейген сайын эки эмчеги булак эте көрүнөт. Менин көзүм эми аппак сандар менен кошо эки эмчекке кадалды да калды. Бир кезде аяшым менин көз карашымдан эмнени каалап жатканымды сезгендей таң кала карап калды да, бөлмөдөн чыгып кетти. Ошондо оюма бир нерсе тык этти. Чөнтөгүмдө салып жүргөн виаграны алдым да, аяшым жаңы эле ичип столго койгон стакандагы ширеге салып жибердим.
Аяшым бир топтон кийин кирип, шыр эле стаканды колуна алып ичип жиберсе болобу. Аны көрүп какайган “досума” “Кудай буюрса, жыргайбыз” дедим. Аяшым тамак жасап, кирип-чыгып жүрө берди. Бир убакта байкасам, мени кылгыра карагандай.
“Жарайсың, виагра” дедим шыр эле. Анан калп эле аяшымдын жанына барып, колун кармалап, ар нерселерди сүйлөй, өзүмө тарттым. Ал да мага ыктай, көзүн жумду. Кудай мындай бербеспи. Бир колумду койнуна сойлотуп, мени көксөтүп, эсимди эңгиреткен эмчектерди мыжый кармадым. Экинчи колум сандарды сылай баштады. Аяшым көздөрү сүзүлө, “бул жерден эмес, ички бөлмөгө...” деди.
Шарт эле көтөрүп барып жер төшөктүн үстүнө басып жыгылдым. Кийимдер туш келди ыргып, заматта жылаңачтанып жибердик. Аяшым тилин оозума сойлотуп, “алигимди” кармалап, “болчу, жаным” деп шаштыра өпкүлөп кирди. Ошентип, бири-бирибизди уйпалап, жулмалап, төшөк оюнуна өттүк. Аяшым сулуу гана эмес, акыштуу да экен көрсө.
«Аха-охо, бол эле бол! Дагы темине түш, берекем, жаным! И-и, ушинтчи, жыргатчы! Дагы бир кыйнай түшчү!» деп жатып эсимди оодарды. Бүткөндөн кийин мени бекем кучактап, өпкүлөп, үстүнөн бир топко түшүрбөй жаткызса болобу...
Ошентип, досум келгиче аяшым мени “сугарып”, жанымды жай алгызган.
Тика
Кызык экен
ЭҢ ЧОҢ УМАЛАР
Негизи, 18-55 жаш курактагы эркектердин урук калтасынын (умасы) узундугу 4-5 сантиметрден, ал эми туурасы 3-4 сантиметрден ашпайт. Бирок кээ бир эркектерде, көбүнчө Африканын жашоочуларынын арасында умасы чоңдор кездешет. Изилдей келгенде алар вухерериоз оорусуна чалдыккандар болуп чыккан. Бул ооруда умада узундугу 4-10 сантиметрге жеткен ичке курт болот. Курт кайдан келет? Чиркей вухерериоз оорусунан жабыркаган адамдын канын соргондо кан менен кошо курттун майда личинкаларын соруп алат. Личинкалар чиркейдин ичинде жылып отуруп анын тумшугуна жакын жайгашып алышат. Анан чиркей адамдын кайсы жерин чакса, ошол жерге личинка түшүп калат да, чоңоё баштайт. Мисалы, колдо, бутта. Кокус чиркей эркектин умасын чакса, демек, курт ошол жерде чоңоёт. Африкалыктарда умасынын салмагы 4-9, алтургай 10-12 килограммга жеткендери кездешет. Медицинадан түшүнүгү жок андайлар “менин умам кандай чоң болсо, төшөктө күчүм ошончолук” деп мактанышат.
Курт операция жолу менен алынып салынат же дары-дармек менен жок кылынат. Мындай оору менен буга чейин 120 миллиондон ашык адам катталган.