СОҢКУ КАБАР
- Саясат
- Коом жана турмуш
- Саясаттагы соттук иштер
- Маданият, шоу-бизнес
- Кылмыштар, кырсыктар
- СОТТУК ИШТЕР
- Спорт
- Элдик кабар
- Супер-Инфо
- Түркүн дүйнө
- Тест куржун
- “SUPER MEDIA” пресс-борбору
- Сурамжылоо
- Бизнес-Инфо
- Ийгилик сыры
- Эмгек жарчысы
- Көз караш
- Лонгрид
- Президенттик шайлоо - 2021
- Ийгилик жолунда
- Адистен кеңеш
- super.kg орусча
СУПЕР-ИНФО
- Саясат
- Шоу дүйнө
- К-рор дүйнөсү жана корей тасмалары
- Маданият
- Иликтөө
- Турмуш
- Крим-инфо
- Спорт
- Жан дүйнө
- Түркүн дүйнө
- Алтын балалык
- Укуктук кеӊеш
- Илим жана техника
- Ден соолук жана сулуулук
- Психология жана үй-бүлө
- Тиричилик, бизнес
- Ашкана сырлары
- Жылдыз төлгө
- Маалымдама
- Супер-Инфо 20 жашта
- Көз караш
- Эмгек жарчысы
Адам баласы ширеңкенин азыркы технологиясына жетиш үчүн кыйла өнүгүү жолун басып өткөн. Байыркы адамдар отту алуу максатында жыгачты жыгачка сүрүп же болбосо оттук ташты чагышып ар түркүн түйшүктү башынан кечиргени маалым. Айтылуу химик Бертолле XVIII кылымдын соңунда өрт химиялык реакциянын натыйжасында пайда болорун далилдеген. Эгерде талчага хлорноватисталык кычкыл калийди куйса от чыгары аныкталган. Ошентип дүйнөнүн туш тарабында ширеңке чыгаруу түйшүгү башталат. Акыры Шапсель аттуу адам 1812-жылы өзү күйө турган ширеңкени ойлоп тапкан. Шапселдин ширеңкелери сера менен бертоль тузу жана киновардын кошулмасынан чыккан суюктук талчанын башына тамызылып жасалган. Андан кийин да ширеңкенин күйө турган сапатын өркүндөтүү багытында изденүүлөр токтогон эмес. Биринчи "зыянсыз ширеңкелерди" 1851-жылы швециялык бир тууган Лундстремдер чыгарышкан. Мындан улам фосфорсуз ширеңкелер узак убакытка чейин "швециялык" деп аталып келген.